sevgilinin anatomisi

-Gerek yok sevgiyi aşkı anlatmaya...
Herkes nasılsa başından bir acı geçirmiş tecrübeli birer madur çoğu insan

Ozaman neyi anlatmalı ???

Mesela gözlerini anlatabilirim ben kendi adıma , herkes belki birşey bulur kendinde benim bu sözlerimde ama herkesin daha bir farklıdır sevdiği içinde.

Gözlerin gecenin karanlığında yolumu bulmama yardımcı tek bir ışık hüzmesi gibiydi. Yaklaştıkça heycan uyandıran , ürperten , beni ister istemez içine çeken bir ışıktı gözlerin.

Ya o çok sevdiğim gülüşün nede yakışırdı sana gülmek sanırım ilkkez baharı tam anlamıyla sen güldüğünde yaşadım; Çiçekler açmış gibiydi her yerde , beni benden alan bir büyü gibiydi humarsızca elimde olmadan kapılıyordum gülüşüne .

En tatlı melodiden daha daha güzeldi sesinde kelimeler , sen sölediğinde anlam buluyordu yeniden. Hitap sözcüklerini sen söylerken, daha bir hoş geliyordu dünya gözüme.

Demek buymuş yaşamak...

Bunları yazarken bile bir tebessüm oluyorsun yüzümde bir yerlerde gizlenmişsin demekki seni.

Arada birde olsa hoş bir süpriz kıvamında aklımdan geçiyorsun.

Her ne kadar her tebessümün ardından göz yaşı olsanda sana teşekkür ediyorum.
Çünkü hala ortak paylaşımlarımız var; Aynı gökkubbenin altında aynı Ay'dan ışık alıyoruz geceleri yada aynı Güneş doğuyor yine üzerimize ve ben sayende yaşadığımı anlıyorum.

Hüzün kokan tebessümlerim olsada bu iki duygudada sen varsın bende bu duyguları yaşadıkca sayende yaşadığımı anlıyorum; Her nekadar yaşamak sensiz buralarda acı versede dedim ya gizledim seni bende bir yerlere eyvallah diyebiliyorum bu sayede.

Eyvallah...

hayalini hatıralarımda bıraktığın için teşekkürler.